सौहाद्र बन्न नसकेको हाम्रो संसदीय अभ्यास
नेपालको संसदीय अभ्यास त्यति लामो नहोला तर छोटो या सिकारु नै भनेर उम्कने मिल्ने अवस्था पनि छैन । किनकि १० वर्षे सशस्त्र युद्दलाई संसदीय अभ्यास कै ढोकाबाट छिराएर देशले नयाँ संबिधान पाएको हाम्रो पछिल्लो संसदीय अभ्यास हो । तैपनि हाम्रा संसदीय प्रणाली र संसदको सर्बोच्चता कायम गर्न पटक पटक सत्तासिन, बिपक्षीहरु र संबैधानिक निकायका प्रमुखहरु नै चुकेको देखिन्छ ।
जनताको सर्बोच्चता र सर्बोपरी हित भन्दा पार्टीगत स्वार्थ मै लुटुपुटु गर्ने प्रवृति नै पटक पटक देखिने बैचारिक दरिद्रताका उपज हुन् भन्दा कसैले अप्ठ्यारो नमान्दा हुन्छ । प्रवृति र प्रकृति फरक हुन् यसमा हिजो बिपक्षीमा हुनेहरुले त्यतिबेला सत्तासिनहरुले गरेको व्यबहार र त्यतिबेला सत्तामा बसेकाले बिपक्षीलाई गरेको व्यबाहार यति छिटो बिर्सन्छन् कि कुनै बेला त्यो आँफैलाई पर्ला भनेर हेक्का त भएन भएन अहिले परिसक्दा पनि त्यसमा कोहि आत्माआलोचित छैनन् ।
गएका केहि हप्ता नेपालको प्रतिनिधि सभा भित्र केहि भिन्न दृष्यहरु देखियो । त्यसो त यो पहिलो पटक हुँदै होइन, थप्पड हानाहान, कुर्ची तोडातोड, अर्थमन्त्रीको ब्रिफकेस तोडफोडदेखि हप्तौं सदन अबरुद्दका धेरै अनुभब छन् हामी संग । त्यसो भनेर हिजो भएकै हो भनेर प्रतिउत्तर मात्रै दिने हो भने, हामीले कहिले सिक्ने कहिले जान्ने र कहिले परिपक्क हुने ? हाम्रो संसदिय अभ्यास भनेको संसदलाई बहसको थलो बनाउनु पर्ने होइन र ?
संसदीय देशहरु मा सतासिन पक्ष र विपक्षका संसदहरु स्वयम् प्रधानमन्त्री र बिपक्षी दलका नेता समेत तर्क बितर्कले खरो बहसमा उत्रन्छन, औलो ठडाउँछन्, बिभिन्न हाउभाउमा बहस गर्दै गर्दा आँफु सम्हालिदै अर्कोलाई उत्तेजित गराउने प्रयास गर्छन् । तर जब बाहिर निस्कन्छन सामान्य नै रहन्छन् । हाम्रो तिर भिन्न छ, जनताका लागि केहि गर्न जनविश्वास जितेर गएकाहरु ले पटक पटक संसदलाई पाखुरा सुर्कने, बल देखाउने मुठभेडको थलो बनाएका छन् । यसमा कार्यकारी रुपमा भूमिका खेल्नु पर्ने सभामुख, उप–सभामुखहरु नै पटक पटक चुकेका देखिन्छन् । यसैको पछिल्लो उदाहरण हुन् प्रधानमन्त्रीले बिशेष समय लिएर प्रतिनिधि सभालाई सम्बोधन गरे पश्चात बिपक्षी संसदहरु लाई प्रश्न सोध्न समेत बन्चित गर्ने सभामुखको कार्य र हालै चिकित्सा शिक्षासम्बन्धी विधेयक पेस गर्दै गर्दा सभामुख र टेबल गर्ने मन्त्रीले अपनाएको हतास पन । बिधेयक ढिलो या चाँडो पास हुने नै थियो तै पनि सपष्ट बहुमत मात्र होइन दुई तिहाइ नै प्राप्त सरकारले जुन हतास र सामान्य प्रकृयाको समेत ख्याल नगरी बिध्येयक पास भएको घोषणा गर्यो यसले आ–आफना स्वार्थ त होलान नै त्यो भन्दा पनि संसदीय ब्यबस्थामा हाम्रो अभ्यास नपुगेको प्रष्टै देखियो ।
यसै पनि संसदलाई प्रतिपक्षीको थलो भन्ने गरिन्छ त्यसको मतलब प्रतिपक्षीले सकेसम्म आफ्नो बलबुताले भ्याएसम्म सरकार र सत्तापक्षलाई दबाब सिर्जना गर्ने ठाउँ हो संसद । त्यसैले पनि संसदमा प्रतिपक्षीको एउटा पनि आबाजलाई सुनिनु पर्छ उचित सम्बोधन हुनु पर्छ । यसको अर्थ प्रतिपक्षीले आफ्नो उपस्थिति देखाउने नाममा र बिरोधको लागि बिरोध गर्न मात्र संसद अबरुद्द गर्न पक्कै मिल्दैन । यसो भन्दै गर्दा सत्तापक्ष र सरकारले प्रतिपक्षलाई संवाद र सहमतिमा ल्याउने, राष्ट्रिय महत्वका सबालहरु मा प्रशस्त सबाल जबाफका अबसर दिने र बहुमतीय प्रकृयाबाट विवादहरु लाई सघुराउदै जान सक्नु पर्दछ । तब मात्र हाम्रो संसद पनि वार्ता र संवादको थलो बन्नेछ, कुनै पनि उठेका कुराहरुलाई बहसबाट निराकरण गर्न सकेमा मात्र हाम्रो संसदीय अभ्यास सौहार्द बन्दै जानेछ ।
काठमाडौं– अर्थमन्त्री वर्षमान पुनले तेश्रो अन्तर्राष्ट्रिय लगानी सम्मेलन–२०२४ भव्य रुपमा सफल भएको...
काठमाडौं- विगत चौबिस घण्टामा २२ जिल्लाका ६७ स्थानमा डढेलोले क्षति पुगेको छ...
इलाम– इलाम–२ मा मतगणनाको पछिल्लो परिणाम अनुसार नेकपा एमालेका सुहाङ नेम्वाङले ११...
काठमाडौं– फेशन नेटवर्क नेपालले नेपालमै पहिलो पटक तीन दिने ‘नेपाल फेसन फेस्टिभल’...
काठमाडौं- कक्षा–१२ को परीक्षा आजदेखि देशभर एकैसाथ सुरु हुँदैछ । राष्ट्रिय परीक्षा...
काठमाडौं– अर्थमन्त्री वर्षमान पुनले तेश्रो अन्तर्राष्ट्रिय लगानी सम्मेलन–२०२४ भव्य रुपमा सफल भएको...
काठमाडौं- विगत चौबिस घण्टामा २२ जिल्लाका ६७ स्थानमा डढेलोले क्षति पुगेको छ...
इलाम– इलाम–२ मा मतगणनाको पछिल्लो परिणाम अनुसार नेकपा एमालेका सुहाङ नेम्वाङले ११...
What are the great things about dating with apps for milfs? there are...